“Sat” – kada je vreme za Srbiju stalo
Promocija grafičkog romana “Sat” održaće se u petak 26. oktobra u sali Desanka Maksimović, hala 1. beogradskog sajma, na 63. Međunarodnom sajmu knjiga u Beogradu, od 18 časova.
Promocija stripa “Sat” scenariste Dragana Lazarevića i crtača Vujadina Radovanovića
Strip ostvarenje “Sat” delo je scenariste Dragana Lazarevića i crtača Vujadina Radovanovića.
“Sat” predstavlja priču koja se sa kolena na koleno prenosi već sto godina u prodici scenariste Dragana Lazarevića. To je istinita pripovetka njegovog pradede Radomira Lazarevića koji je iz svog sela Roćevići kod Kraljeva, kao pripadnik Srpske kraljevske vojske sa svojim saborcima prešao Albaniju. Na francuskom medicinskom brodu, ovaj ratnik prešao je Sredozemno more, sve do severnih obala Afrike, gde je podlegao svom mučeništvu 16. februara 1916. godine, prema starom kalendaru, u Tunisu. Sahranjen je na srpsko-francuskom vojničkom groblju Sidi Abdali.
Baš tu, pred svoju smrt, Radomir je dobio srebrni džepni sat koji je njegovoj porodici doneo njegov ratni drug, potomci sat čuvaju i dalje, a on sada kuca ispod slavske ikone, porodičnog doma.
Strip “Sat” je priča o velikom stradanju, o junaštvu, izdržljivosti, hrabrosti i neverovatnoj ljubavi prema otadžbini, svojoj zemlji iz koje su junaci krenuli u nepoznato. Oni su praćeni mnogim nedaćama. Mnogim promenama plana, rokadama i nenadanim susretima.
Ovi junaci su ostavljali svoje porodice, imanja, stoku i odlazili u nepoznato. Od straha za vlastiti život, više ih je plašila nesigurna budućnost njihovih porodica, dece, žena. Plašili su se svih zverstava koja su se, nažalost obistinila. Dok su išli kroz Albaniju, tukli su ih razbojnici svojim napadima, a kada su došli na obale “mora spasa”, saveznički brodovi su kasnili.
Mnogo toga znamo i mnogo toga se priča o boravku srpske vojske na Krfu, o boravku na ostrvu Vido, ali jako malo se zna o ostrvu Lazaret, malom delu kopna koje se izdiže negde između ostrva Vido i Krf. Na tom ostrvu su rađeni pregledi mučeničke vojske i odlučivalo se ko će na Vido, a ko na Krf.
Ono što je važno napomenuti za ostrvo Vido, koje je sada lepo i šumovito, jeste to da, kada je naša vojska došla na to ostrvo, “ostrvo smrti”, nije bilo drveća, tek je kasnije pošumljeno.
Za sve vreme boravka srpske vojske na Krfu, nije bila otkinuta nijedna grančica, nikakva šteta nije napravljena stanovništvu na Krfu. Od srpskih reči u jeziku stanovnika Krfa ostale su “hvala”, “glava”, “hleb” i još nekoliko, koje stanovnici Krfa i danas koriste.
Kako je bilo mučenicima koji su išli na sever Afrike, najbolje svedoči knjiga Danka Popovića “Knjiga o Milutinu”.
Ono što svakako ne smemo izostaviti, jeste to da je život čoveka u Srbiji, u prvim decenijama dvadesetog veka bio vezan za blato. Ljudi su radili u zemlji i trudili se da iz nje izvuku život za sebe i svoje ukućane. U svom životu, prosečan srpski seljak, srpski junak Velikog rata, najdalje je odlazio u najbliži grad, a ovaj rat ih je odveo na more, na drugi kontinent.
Istorijski dodatak za strip “Sat” radio je strip kritičar Zoran Stefanović, a kolor je radio Rade Tovladijac. Strip je izdala “Pčelica”.
