“Zardo” – Ticijano Sklavi i rupa bez dna

Prikaz stripa “Zardo” po scenariju Ticijana Sklavija i crtača Emilijana Mamukarija

Za početak je važno napomenuti da Zardo nije originalan projekat, već strip verzija priče koja je već objavljena kao roman pod nazivom Nero 1992. godine, a iste godine je izašao i film u režiji Đankarla Soldija sa istim nazivom. Nero je u početku zamišljen kao noir strip sa mnogo ironije, horora i crne komedije, od beskonačno mnogo epizoda koji je trebalo da crta Đampjero Kazertano, poznati crtač epizoda Dilana Doga. Skoro trideset godina kasnije Sclavi se vraća radu na projektu koji on sam definiše kao „transmediju“ vraćajući se na prvobitnu ideju stripa.

Strip Zardo nosi naziv po prezimenu protagoniste Nerona. U pitanju je one-shot strip koji po svemu sudeći nosi sve epitete prvog broja tek započetog serijala, uz kraj koji je otvoren za nastavak.

Frančeska Mai je rešila da napusti svog muškarca, kako bi sada živela sa svojim ljubavnikom Federikom. Federiko je zbog Frančeskinog hira primoran da ode u stan svog rivala, njenog bivšeg muža/dečka, kako bi joj poneo skupocenu kremu protiv celulita koju je tamo zaboravila. Federiko po ulasku u stan gospodina Zarda (tako piše na interfonu), zatiče njenog bivšeg partnera mrtvog u kupatilu sa prerezanim grlom. Uplašen i uspaničen da bi ga Frančeska ostavila i pod sumnjom da je ona odgovorna za ubistvo bivšeg momka, Federiko će pokušati da se reši leša, ali će ga to dovesti do niza nadrealnih događaja.

Pročitajte: “Glasovi vode” – Prva grafička novela Ticijana Sklavija

Radnja se odvija brzim tempom, a njeni motivi su strast i slabost zaljubljenog čoveka, dok se sve dešava pod budnim okom Sklavijeve najomiljenije dame, smrti. Sklavi se zabavlja igrajući se sa identitetom misterioznog pojedinca koji daje naslov ovoj verziji priče. U nekontrolisanom vrtlogu grotesknih događaja i preokreta, dvoje protagonista se ne mogu opisati ni kao dobri ni kao loši. U pitanju je priča o đavoljim ljubavnicima, Frančeski koja je devojka sumnjivog morala i integriteta i Federiku, sasvm običnom muškarcu čiji život zbog opčinjenosti niskim strastima kreće da tone u rupu bez dna.

Stil Emilijana Mamukarija je sad već prepoznatljiv. Ovaj strip crtač je poznat po preciznosti i detaljima, a u ovom izdanju veoma vodi računa o ekspresivnosti priče i naglašavanju trenutaka napetosti. Njegove table su bogate panelima, a potezi linijom više liče na francusko-belgijsku školu stripa, negoli na bonelijevsku, dajući tako stripu malo moderniji izraz. On uspeva da uhvati i besprekorno prenese emocije, strahove i želje likova na papir. Zahvaljujući njemu osećanja, impulsi i strepnje likova su opipljivi.

U atmosferi stripa dosta potpomažu i boje Luke Sapontija, koje su dosta agresivne, pune jarkih tonova poput ljubičaste, crvene i plave. Njegove boje uokviruju događaje u jednu halucinantu atmosferu i doprinose nadrealnosti.

“Zardo” je jedna zanimljiva rekonstrukcija, ne samo Sklavijevog dela, već Sklavijevog najboljeg perioda i stvaralačke forme, one forme koja ga je početkom devedesetih dovela do vrhunca uspeha sa Dilanom Dogom, te zatim i ponovnim objavljivanjima njegovih romana, od kojih će neki kasnije doživeti i filmske adaptacije. 

Strip “Zardo” su na domaćem tržištu objavili Libellus 2020. godine u formatu 220x295mm i na 60 stranica, da bi Veseli Četvrtak ovaj strip objavio 2022. godine u formatu 200x265mm, na 96 stranica uz originalni Sklavijev scenario i tekstove Vladimira Tadića i Dejana Ognjanovića.