“Skalpirani – Mrtve majke”: Sjajan dan za skalpove (VIDEO)
Suprotnom rukom od one u kojoj držiš drvenu ili koštanu dršku iz koje izvire sečivo uhvatite čvrsto kosu, onu prvu kosu do čela i držite zategnugo taj pramen koliko jače možete.
Prikaz stripa “Skalpirani – Mrtve majke” Džejsona Arona i Rajka Miloševića Gere u izdanju Darkvuda
Kada napravite prvi rez po ivici kože čela, onda se ona sama odvaja od lobanje. Nemojte zaboraviti da čvrsto držite prvi pramen do ivice čela koji ste još na početku operacije uzeli. Držite ga čvrsto i ne ispuštajte ga, uvek ga povlačeći dva prsta ispred noža. Onaj dole, pacijent, ležaće mirno, prethodno ubijen hladnim vrhom vašeg koplja, ili će samo ćutati od sramote ne izgovarajući nijednu reč, jer ste mu oduzeli čast. Greši se kada se misli da je skalpiranje kao običaj izvoran domorodačkim plemenima Severe Amerike, takav običaj su imali Skiti, galska i sibirska plemena u Evropi i Aziji.
Uzimanje skalpa (“kože sa vrh lobanje”) neprijatelju nije ni danas toliko prevaziđena praksa, naročito u područjima gde se stanovništvo i dalje deli na kauboje i indijance. U rezervatu modernih indijanaca stvari se nisu mnogo promenile od kada su prve Lakote izašle iz svoje svete planine, niti od kada je Crveni Oblak potpisao istorijski sporazum, čije potpisivanje nije palo na pamet Ludom Konju i Biku koji sedi. Znate li za bitku kod Litl Bighorna? U junu 1876. Bik koji sedi i Ludi Konj potukli su do kolena bahate uzurpatore njihove zemlje i generala Kustera. “Custer died for your sins!”
Droga, silovanje, ubistva i nameštena, podgovorena mržnja, šta drugo i može da se radi u dosadnom rezervatu pod patronatom, najvećeg licemera i čoveka koji sramoti ideale Crvenog Oblaka, poglavice Crvene Vrane. U rezervatu modernih indijanaca stvari se nisu ni malo promenile, sem toga što priča dobija zaplet. Samo to? Ma da, zaplet je samo u priči ali ne i u životu onih koji žive u rezervatu. Druga knjiga “Skalpirani – Mrtve majke” u izdanju Darkvuda Džejsona Arona i Rajka Miloševića Gere donosi nam razvoj priče i konačno nam bistri sve vode zapleta. U drugom integralu se nalaze originalni brojevi od 12-24. sa nekoliko gostujućih crtača.
Geri i Aronu su se pridružili na 12. epizodi Džon Pol Leon i od 18-20. epizode crtač Davide Furno. Kolor je radila Đulija Brusko. Ed Brubejker u uvodniku donosi jasnu sliku mesta u kojem glavnu ulogu igraju kauboji i indijanci. On kaže da u njima postoji i po koji hipik i po još koja grupacija ljudi, ali svi se na kraju dele na kauboje i indijance. Prevod ovog izdanja radio je urednik u izdavačkoj kući Darkvud Milan Jovanović. Postojalo je mnoštvo nedoslednih prevoda koji jedan kočijaški i uličarski rečnik stavlja na akademski nivo, a Jovanović se ne libi da govori “srpski jezik i da ga svi razmeju” i ako treba da se “popuši jebena kita” on to ne preza da kaže. Jasno i glasno kao u originalnom izdanju, Jovanović predstavlja radnju, vešto stavljajući američke fraze u domaće nama bliže.
Pročitajte: Kainovo iskupljenje u borbi za smrt
Nećemo saznati ko je ubio i skalpirao Đinu Zli Konj, a neće biti ni važno koje je sve vrhove strela mali Zli Konj imao na svom zidu. Skalp je jedino što u ovom serijalo traži pravdu. Strip prosto ne dopušta da se prestane sa čitanjem sve dok se ne dođe do poslednje trista i neke stranice.
Gostujući crtači Davide Furno i Džon Pol Leon zaslužuju predstavljanje. Furno je italijanski strip crtač poznat na radu u Vertigo ediciji u SAD, na serijalima Skalpirani, Geek Street, i za IDW na serijalima 30 Days od Night i Infestation. Leon se bavi stripovima više od dvadeset godina, od njegovih radova naviše se ističu serijali The Winter Men, Earth X i Static. Trenutno radi na jednom mini serijalu o Betmenu.
